Naučnici Univerziteta “Stanford” iz SAD-a sproveli su istraživanje gena 800 stogodišnjaka i 5.400 devedesetogodišnjaka da bi li otkrili koji su geni ključ dugovečnosti odnosno kako su uspeli doživeti 100-tu….
Naučnici sa gore navedenog univerziteta otkrili su da su za tempo starenja veoma važne varijacije četiri gena a to su: CDKN2B, koji ima bitnu ulogu u deobi ćelija, ABO, koji se odnosi na vrstu krvne grupe, APOE, koji utiče na sklonost organizma da oboli od Alchajmerove bolesti, i SH2B3, koji produžava život ljudi i vinskih mušica.
Ovi eksperti su za potrebe svoje studije razvili statističku metodu “igvas”, koja podrazumeva upotrebu informacija o oboljenjima povezanim sa starenjem tela koje su registrovane u opsežnim naučnim istraživanjima.
“Počeli smo da otkrivamo misteriju toga zbog čega neki ljudi stare ‘uspešnije’ od proseka” izjavio je, profesor Stjuart Kim sa Odeljenja za biologiju i genetiku Univerziteta Stanford.
Oni su u ovom istraživanju pronašli osam gena koji su povezani s dugovečnošću, a potom, u novom istraživanju, analizom genetskog stanja 1.000 stogodišnjaka potvrdili značaj četiri od tih osam gena. Kako su objasnili, utvrdili su da se određene varijacije nabrojanih gena češće javljaju kod ljudi koji dožive stotu godinu nego u kontrolnoj grupi.
To, dalje, znači da je u grupi stogodišnjaka bilo i više osoba s nultom krvnom grupom, a ranija istraživanja su pokazala da ljudi s ovom krvnom grupom imaju niži rizik da obole od bolesti srca i kancera i imaju niži holesterol.
Ipak, Kim veruje da postoji još gena koji utiču na trajanje života.
“Nadam se da će naša studija inspirisati ljude da nastave da tragaju za genima koji utiču na dugovečnost”, dodao je na kraju profesor Kim Stjuart.
Izvor: zanimljivostidana.com
